Το προβλημα των μεταναστων.

Εκατοντάδες χιλιάδες µεταναστών βγαίνουν στους δρόµους µεγάλων αµερικανικών µητροπόλεων για πρώτη φορά µετά από 120 χρόνια και συµµετέχουν στην πρωτοβουλία για… «Μια µέρα χωρίς µετανάστες». Σικάγο, Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Ατλάντα πληµµυρίζουν από ένα πολύχρωµο, ορµητικό ποτάµι ανθρώπων που ζητούν το δικαίωµα στη ζωή, την εργασία και την αξιοπρέπεια. Αιτία; Ο νέος νόµος για την µετανάστευση που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων ανάµεσα στους µετανάστες, αλλά και στο ίδιο το κόµµα των Ρεπουµπλικανών.
Για περισσότερο από δύο µήνες ο αµερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους βρίσκεται στο κέντρο ενός ορµητικού τυφώνα που απειλεί να παρασύρει ακόµα και την κυριαρχία των Ρεπουµπλικανών στη Γερουσία στις εκλογές του Νοεµβρίου. Στα µέσα Μαρτίου η Βουλή των Αντιπροσώπων πέρασε το νόµο HR4437. Ο νόµος αυτός που χαρακτηρίστηκε από τα αµερικανικά ΜΜΕ ως «δρακόντειος» προέβλεπε ότι η παραµονή ενός µετανάστη στις ΗΠΑ χωρίς τα νόµιµα έγγραφα είναι ποινικό αδίκηµα και την κατασκευή ενός τείχους, µήκους 700 µιλιών στα σύνορα των ΗΠΑ µε το Μεξικό. Παράλληλα, σύµφωνα µε το νόµο θα αυξάνονταν ο αριθµός των µεθοριακών αστυνοµικών, ενώ θα επιβάλλονταν ποινές εναντίον οποιουδήποτε παρείχε βοήθεια σε παράνοµους µετανάστες, ακόµη και η παροχή ιατρικής περίθαλψης!
Ο νόµος αυτός µπλοκαρίστηκε στη συνέχεια στη Γερουσία και εκεί πέρασε µια βελτιωµένη εκδοχή που επέτρεπε σε όσους µετανάστες µπορούσαν να αποδείξουν ότι ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ για τουλάχιστον πέντε χρόνια να κάνουν αίτηση για παραµονή και αργότερα να αποκτήσουν αµερικανική υπηκοότητα. Όσοι αποδεικνύονταν ότι έµεναν στις ΗΠΑ δύο µόνο χρόνια θα έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και µέσω των πρεσβειών τους να πάρουν άδεια «φιλοξενούµενου εργάτη», ενώ εκείνοι που έµεναν λιγότερο από δύο χρόνια θα απελαύνονταν. Και αυτή η πρόταση όµως απορρίφθηκε αυτή τη φορά από την πλειοψηφία των Ρεπουµπλικανών στη Γερουσία.
Ο Τζορτζ Μπους βρέθηκε αντιµέτωπος µε µεγάλη µερίδα Ρεπουµπλικανών που απαιτούσαν να ληφθούν αυστηρά µέτρα εναντίον της παράνοµης µετανάστευσης, αλλά και ενός κινήµατος µεταναστών που αποκτούσε όλο και µεγαλύτερη δυναµική µε µαζικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις µε αποκορύφωµα τη διαδήλωση της Πρωτοµαγιάς. 300.000 στο Σικάγο, 12.000 στη Νέα Υόρκη, 400.000 στο Λος Άντζελες, οι περισσότεροι ισπανόφωνοι µετανάστες, αποµυθοποίησαν πλήρως την εικόνα της ιδανικής πολυπολιτισµικής αµερικανικής κοινωνίας, ενώ προκάλεσαν τριγµούς στο εσωτερικό των Ρεπουµπλικανών. Ακολούθησε ένας πραγµατικός παροξυσµός µε αποτέλεσµα σύµφωνα µε το Εθνικό Συµβούλιο Νοµοθεσίας να έχουν προταθεί για έγκριση 463 νοµοσχέδια σε 43 πολιτείες µέσα στο 2006!
Μέσα σ’ αυτό το κλίµα ο αµερικανός πρόεδρος αρνείται να πάρει σαφή θέση, δηλώνοντας ότι ναι µεν είναι πρόθυµος να παράσχει την αµερικανική υπηκοότητα σε µετανάστες, χωρίς όµως να δίνει λεπτοµέρειες για τα σχέδιά του, φοβούµενος µην αποµονώσει τους Ρεπουµπλικανούς συντηρητικούς στη Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά και το µεγάλο κεφάλαιο που συντηρεί τη Γερουσία.
Είναι κοινό µυστικό άλλωστε ότι οι µετανάστες στηρίζουν την αµερικανική οικονοµία. «Το κεφάλαιο χρειάζεται τα φτηνά εργατικά χέρια των µεταναστών. Ειδικά οι µετανάστες από τη Λατινική Αµερική αποτελούν τα κατώτερα στρώµατα του εργατικού δυναµικού των ΗΠΑ µε την πλειοψηφία από αυτούς να απασχολούνται στη γεωργία, στις οικοδοµές, ως υπηρετικό προσωπικό, κ.α. Οι εργοδότες δεν θέλουν να διώξουν τους λατινοαµερικάνους, αντιθέτως θέλουν να συνεχίσει να υφίσταται η τεράστια αυτή δεξαµενή εργατικού δυναµικού, το οποίο δεν έχει τα πολιτικά, κοινωνικά και εργατικά δικαιώµατα ενός αµερικανού πολίτη για να µπορούν να εκµεταλλεύονται τους µετανάστες χωρίς να έχουν καµία νοµική συνέπεια», γράφει ο Γουίλιαµ Ρόµπινσον στο εναλλακτικό ειδησεογραφικό πόρταλ Znet. Από την άλλη µεγάλο µέρος των ανασφαλών µεσαίων στρωµάτων στις ΗΠΑ φοβούνται ότι το συνεχώς αυξανόµενο ειδικό βάρος των ισπανόφωνων θα οδηγήσει σε αστάθεια και κοινωνική αναταραχή, ασκώντας έτσι πιέσεις στους Ρεπουµπλικανούς για λήψη αυστηρών µέτρων κατά των µεταναστών.
Η ρατσιστική αυτή αντιµετώπιση έχει πυροδοτήσει ένα νέο κοινωνικό κίνηµα που εκφράζεται µέσα από τις µαζικές διαδηλώσεις. Οι διαδηλώσεις των µεταναστών στις ΗΠΑ αποτελούν την έκφραση της οργής για τη συνεχή εκµετάλλευση και το ρατσισµό που καλούνται καθηµερινά να αντιµετωπίσουν. Από τη σκληρή γραφειοκρατία που δεν τους επιτρέπει να αποκτήσουν δίπλωµα οδήγησης, µέχρι τη ρατσιστική αντιµετώπιση από οργανώσεις όπως η Μινουτένεµ, η σύγχρονη Κου Κλουξ Κλαν, που έχει βάλει στο στόχαστρο κυρίως τους λατινοαµερικάνους και έχει απλώσει τα πλοκάµια της σε όλες τις ΗΠΑ, οι µετανάστες αποτελούν τώρα τη µαγιά για ένα νέο κοινωνικό κίνηµα στις ΗΠΑ, εφάµιλλο ίσως µε το κίνηµα των µαύρων των δεκαετιών του ’50 και του ’60.

Technorati Profile